Achtse Barrier door de ogen van Linde ten Broek

Proef de Achtse Barrier.

14.000 mensen bij elkaar, en vandaag zijn we ook met velen.
Weet je wat mij gelukkig maakt? Op avontuur zijn, reizen en mensen ontmoeten. Luisteren naar hun verhalen. Op een bankje kijken wat er gebeurt. Ja, eigenlijk net als je op een terrasje zit, mensen kijken. Wat zie je dan eigenlijk allemaal? Op een zonnige zondagmiddag reed ik vanuit Stratum op mijn omafiets met slag in het wiel naar de Achtse Barrier. Ik wilde niet op de snelste manier daar komen, maar echt genieten van de herfstkleuren, de lucht die rook naar herfstbladeren en paddenstoelen. Ik fietste en fietste en fietste en vroeg in een hofje waar veel mensen met elkaar wonen de weg naar de bloementuin. De ogen van de man begonnen te glinsteren, en via steegjes, een bruggetje en een groot veld kwam ik aan bij die plek. Stoere bloemen, een mooi paadje, en net toen ik uitgebreid wilde gaan genieten, gewoon met mijn billen op het pad en mijn gezicht naar de tuin, ging mijn telefoon. Weg was ik uit het moment, en weer volop in de afspraken die ook nog gedaan moesten worden.

Er liepen mensen om me heen die hun hondjes aan het uitlaten waren, ouders met kinderen op de fiets. Ze leken me allemaal te zien, en misschien in zichzelf af te vragen: "Wie is die vrouw die daar op dat pad zit, bij onze bloementuin. Gaat het wel goed?" Ik zei iedereen gedag en liep verder naar het stalen schip vol letters. Het fascineerde me, wat stond daar, wat gebeurde hier. Een jongetje probeerde erop te klimmen, en met hem had ik een klein gesprekje, weet jij wat er staat? Niet echt zei hij: ik heb nog niet alle letters op school gehad. Vragen, raden, blijven zien. Kijken dus, alweer! Dwars over het veld loop ik naar De Mortel toe, veel posters aan het glas, evenementen die er komen, ontmoetingen van mensen binnen, buiten, op het pleintje. Ik fiets door en zie een vet grote vliegenzwam in een paar lage struikjes. Ik stap af en ook een vrouw die er net langs liep komt terug om te kijken. We raken in gesprek, en ze geeft me een tip voor een hele mooie paddenstoelenverzameling als ik zo weer terug fiets naar het zuiden van de stad.

Ik sta stil en vraag me af, wat gebeurt hier in dit gebied, wat maakt dat mensen zo open, vriendelijk zijn?

Op een vrijdagochtend ontmoet ik verschillende mensen die echt hun hart aan dit stukje Eindhoven hebben verpacht. Het kloppend hart van de Achtse Barrier. Het is een combinatie van zorg, buiten, kijken wat er moet en mag, en vooral heel veel liefde, passie en samen. Een combinatie van heel veel vrijwilligers en organisaties die iets willen doen voor elkaar, voor de buurt, omdat samen zoveel blijer en gelukkiger maakt dan alleen.

Boem, boem, mijn hart klopt, in Basecamp delen wij alles met elkaar.

Wie zorgt er voor een ander?

Hoe zorg jij er eigenlijk voor dat een ander het goed heeft, en jijzelf ook? Waar word je echt gelukkig van? Met geluk is iets bijzonders aan de hand. Want als je iets doet waar je blij van wordt en dat deelt met anderen, wordt het meer! Dat is best gek, want als ik mijn muffin deel met jou, word ie niet meer, maar het gevoel dat we er samen van kunnen genieten, dat maakt het geluksgevoel groter. Toch?
Dat stukje geluk delen dat is iets wat hier heel groot is en centraal staat. Zoveel mensen die iets doen, mensen zetten zich belangeloos in, zoveel mensen willen iets betekenen voor de buurt. Maar, weet je, het is niet de buurt, het is jullie buurt en jouw buurt.

Wat betekent gezondheid voor jou?

Maar het gaat natuurlijk helemaal niet alleen over het delen van een muffin, het gaat heel veel verder. Toen ik een kijkje nam op de website, kwam ik terecht op het buurtplein, en zag ik een overzicht van alle projecten, activiteiten, de gezondheid en welzijn organisaties, de wijkvoorzieningen. Ik klikte van AB Hartveilig, naar de Bezige Barrier, buurtsignalering, effe buurten, de scootmobiel club. Prachtige Beautiful Connections, voor zo veel verschillende mensen. Ik ben nu hier, en wie zit waar in de Achtse Barrier? Gezondheid en welzijn trekt mijn aandacht, het gaat van wandelen, vraagbaak, trainingen volgen. Ik klik op de vraagbaak en zie verschillende vragen en verschillende antwoorden tevoorschijn komen. Voorbij het antwoord van je huisarts krijg je een tip van iemand uit de buurt. Er is zoveel kennis, er is zoveel wijsheid, er zijn zoveel mensen die hun positieve verhalen en tips willen delen. Heb jij er wel eens op geklikt? Positieve gezondheid. In plaats van kijken wat er niet meer kan, kijken we naar wat nog wel lukt?

Ik word terug geflitst naar de tijd dat mijn oma nog leefde. Daar was het altijd fijn. Zij maakte erwtensoep, stoofpeertjes en had een abonnement op de Story, Mona weet raad, ik denk dat je het misschien nog wel kent. Zij was het die de vragen van de mensen beantwoordde, 25 jaar lang. Ik lees op internet dat er geen behoefte is aan een nieuwe Mona, maar wij weten wel beter. Hier zijn we allemaal een beetje Mona voor elkaar.

Het gaat niet over het hebben of het krijgen van je gelijk, het gaat over het ervaren van geluk

Wat maakt jou gelukkig?

Het zijn de mensen uit de buurt die het doen. Maar wel samen met de organisaties die er zijn. De huisarts, fysiotherapeut, de wijkagent, de boa, ze kennen elkaar. En weten elkaar te vinden. En ja, soms is het alsof je met elkaar op de wip zit, de ene keer is die kant te zwaar, en de andere keer is de andere kant te zwaar, het is vooral doen en leren van elkaar, totdat je in balans bent.

Balans Wat is dat? Soms heb je het en soms niet. Het is eigenlijk een groot experiment wat jullie, wat wij met elkaar aan zijn gegaan en waar we de vruchten van plukken, waar we met elkaar van proeven, de verschillende kleuren, smaken ervarenOud, jong, waar je ook vandaan komt, wat je ambities ook zijn of waren. Hier ben je welkom zoals je bent. Je bent thuis.

Perfect is het nooit, er zijn best uitdagingen waar je ook naar kijkt. Het is geen eenhoorn op een roze wolk immers. Volgend jaar is er meer ruimte voor jeugd en ook voor de mensen die zeg maar tussen de 40 en 60 jaar zijn.
Er is ruimte om je aan te sluiten bij een van de activiteiten, jouw inbreng is belangrijk, doe eens een module, laat horen wat je ervan vindt. Doe je mee? En maak je samen met mij, met je buurman, of buurvrouw nieuwe verhalen? Verhalen verbinden. Als je bezig bent met je eigen (werk)geluk, heeft dat ook zijn weerslag op de mensen die bij je zijn. Jij voelt je goed met wat je doet, je straalt iets uit wat fijn is, mensen zijn graag bij jou in de buurt. Je creëert betekenis als je iets doet waar je gelukkig van wordt. Kijk naar wat er goed gaat, naar wat je kunt, in plaats van allen naar wat er niet goed gaat. Fouten maken mag, je bent mens.

Geluk geef je door, via een hartje: Geef elkaar een hartje en schrijf er iets op wat je de ander wilt geven, wil meegeven. Ook al ken je die persoon niet. Ik zei het al eerder, als je geluk deelt, dan wordt het meer.

Boem, boem, mijn hart klopt, hoe is het met jou? Op nog meer mensen gezond, gelukkig en vitaal!

Linde ten Broek, 29 oktober 2019.