Van de regen in… de glühwein.

Voor het weer kunnen we niet kiezen, voor verbinding gelukkig wel.    

Opbouwen in de regen
Afgelopen zaterdag, de eenentwintigste december om één uur gaan we opbouwen voor onze kerstbijeenkomst in de Gascognehof. Mijn schermtijd is bovengemiddeld hoog die ochtend; ‘wat is de weersverwachting voor vanmiddag’ vraag ik voortdurend aan buienradar. Ik zal die ochtend vast niet de enige zijn in onze opbouwploeg. Het scherm zegt miezer, droog, regen... en wind. Bah…
We gaan er toch maar aan beginnen. In de voortdurende nattigheid wordt de buurttent opgebouwd, twee carports worden dichtgemaakt met grote witte zeilen en op een of andere manier met de tent verbonden zodat een grote afgesloten ruimte ontstaat. Dat is ook wel nodig want we zullen morgen met zo’n veertig à vijftig buren zijn. Het aanhoudende regenwater wat hier en daar naar binnen lekt stemt het gemoed in de bouwploeg richting mineur. Gaan we hier van de regen in de drup, of…
We hadden net weer een daklekkage gerepareerd toen het leek alsof het regenwater speciaal op míj mikte. Een slimme straal wist precies mijn arm te vinden en liep zo via mijn mouw naar mijn oksel, brrr… Ik waan me weer even terug in de tijd, op de camping, dan kon het soms ook zo door de tent heen regenen. Even denk ik: ‘ik ga een verhaal schrijven: camping in je eigen buurt, de regen-editie'. Ik wil zo graag dat het stopt maar ach, dat ‘zo-graag-willen’ leidt tot frustratie want het weer is namelijk not my business, ik kan er dus beter maar niets aan willen doen dan gaat de frustratie ook op kerstreces.

Sfeermakers
Na een uurtje of twee staat de hele tentconstructie en naarmate we vorderen met het aankleden en inrichten van de ruimte wordt ook het binnenlekkende water minder.
Glenn, van ’t Boerdereike heeft ook dit jaar weer kersttakken voor ons opgespaard. Die hele ruimte, zo’n tachtig vierkante meter, wordt ’s middags versierd met prachtige grote kerststukken die de week ervoor al zijn gemaakt door Annelies, Loes, Yolanda en Brigitte. Met dank dus aan Glenn voor de sfeer makende donatie en ondersteuning.
De sfeerverlichting wordt aangebracht en Simon is druk in de weer om de apparatuur voor de bios te installeren want ’s avonds is er eerst een kerstfilm voor de kinderen; “Klaus”. De kachels gaan aan en na een middagje met een mannetje-en-vrouwtje of wat sjouwen en knutselen in de miezer staat het Kersthuis er weer en wordt het binnen al snel behaaglijk en gezellig.

Kinderpret met Klaus
Simon en Frans zijn op tijd om de filmtechniek in orde te brengen want om zeven uur is het zover. Als je dan ’s avonds al die kinderen ademloos voor het bioscoopscherm ziet zitten, lekker warm en voorzien van popcorn en limonade, dan besef je weer; ohja… hier doen we het voor. Hier worden herinneringen gemaakt die meegaan in hun verdere leven. Herinneringen als ankers van vertrouwdheid, saamhorigheid en een liefdevolle, veilige buurt om in op te groeien. Om kwart voor negen gaat dan toch maar het licht uit en de kinderen tevreden naar bed.

Kerst in het Kersthuis
Zondagochtend half tien staat de volgende ploeg alweer in het Kersthuis om de boel om te bouwen voor onze straat-kerstmiddag. Loop even met me mee langs de ‘natjes en droogjes tafels’ die Else Marie en Yolanda organiseren: natuurlijk is er koffie, thee en fris. Agnes en Hjördis brengen weer heerlijke pompoensoep die ze gemaakt hebben van pompoenen uit de buurttuin. Geen kerst zonder liters glühwein, warme chocolademelk met slagroom en allerlei soorten koek.
Aan de andere kant in ons Kersthuis vind je de knutselhoek. Hier kun je kerststukjes maken, zoveel en zo groot als je wilt. Kees Liebregts van de firma Liebregts-en-Liebregts uit Veldhoven heeft ons vrijgevig en rijkelijk voorzien van allerlei prachtig decoratiemateriaal. Bedankt Kees!
De overige ruimte wordt ingericht met tafels, stoelen en spelletjes en zelfs een grote kapstok ontbreekt niet.

’s Middags gaan op tijd de kachels aan en bij binnenkomst komt je een heerlijke geur van warme cacao, wijn en kruidnagel tegemoet en op de achtergrond speelt een lekker kerstmuziekje. Menigeen is opnieuw verwonderd hoe je toch in zo’n tent en onder een paar carports, geteisterd door de regen en de wind, zoveel gezelligheid kunt creëren. Het voelt echt als een Kersthuis.
Het is kort na enen al een gezellige drukte als de buurtjes Hidayet en Duran binnenstappen met een geheel onverwachte maar heerlijke pan Turkse linzensoep. Nou ja!

Brood en verhalen
Buiten brandt inmiddels het kampvuur onder toeziend oog van Hans die ook voor deeg en stokken heeft gezorgd. Zo gezellig om dan boven het kampvuur een broodje te bakken en warm met roomboter en jam op te peuzelen. En die roomboter smelt sneller dan je denkt en voor je het weet zitten ook je vingers vol. Aflikken dan maar. Lekker! Let wel op, want voor je het weet sta je met elkaar te kletsen en blakert je broodje zwart!
Binnen brandt ook het grote projectiescherm. Ja, niet letterlijk natuurlijk maar via You Tube streamt de beamer een enorme open haard, inclusief houtgeknetter. Het verhoogt niet de warmte maar zeker wel de sfeer.

Else Marie pakt de microfoon voor een warm en positief welkomstwoord en vraagt even aandacht voor de buurtpot die weer gespekt mag worden. Ze vraagt ook nog even de aandacht voor een potje wat mijn vrouw Ghislaine en ik neergezet hebben ter ondersteuning van de 3FM-Serious Request actie voor kinderen met een metabole ziekte. Dat raakt ons. De volgende dag kunnen we vanuit de Gascognehof honderd euro overmaken.

Dan kruipt Margo achter de microfoon. Ze gaat een prachtig kerstverhaal voorlezen uit het boek van Peggy van Gurp. Een hartverwarmend prentenboek over een van de mooiste feesten in het jaar. Een boek dat klein en groot eraan herinnert wat Kerstmis eigenlijk betekent. Sneeuwman Jurre gaat daarin op zoek naar Kerstmis maar wordt onderweg steeds opgehouden door dieren in nood.
Het einde van het verhaal luidt: …daar staat een vriendelijke oude man die zegt: 'Hohoho, ik ben de kerstman en kom jullie vertellen wat Kerstmis is. Kerstmis gaat om lieve dingen die je voor een ander doet. Elkaar helpen, geven, delen en vergeven. Als je lief bent voor anderen, weet je wat Kerstmis is. Jullie hebben Kerstmis echt gevonden. Kijk maar om je heen”. Je kunt het hele verhaal hier lezen. 

Na het verhaal van Jurre ga ik, bedoeld als een knipoog tegen de betutteling die we recentelijk uit het nieuws meekregen, rond met advocaatjes met slagroom en boerenjongens. Nou, in de Gascognehof geen betutteling, alleen lege glaasjes! Ik hoorde zelfs geruchten over een tweede ronde.

Warmte en positiviteit
Het partijtje dammen wat ik samen met driejarige lieve Luna speel tegen Michel eindigt in remise. Niemand wint en dat is goed zo.
In mijzelf mijmerend kijk ik eens om mij heen in ons Kersthuis. Zoals we het afgelopen jaar zijn bedolven onder een verharde wereld is hier in dit moment geen strijd, geen oorlog, geen klimaatcrisis, geen aanslagen, geen asiel- en migratiediscussie, geen polarisatie. Hier zijn alleen medemensen, allemaal verschillend, met eigen verhalen, achtergronden, ideeën, gedachten, denkbeelden en overtuigingen. Hier overheerst de hang naar positiviteit en verbinding.
Ik wens iedereen hartverwarmende en liefdevolle kerstdagen toe en een verbindend 2025 in een zo goed mogelijke gezondheid.

Paul van Gemert.

We voelen ons in het afgelopen jaar bijzonder gesteund door de warme betrokkenheid en ondersteuning van De Gemeente Eindhoven, De STAP naar Gezonder, het LTAB en de SFWAB. Dank daarvoor!